دنیای موسیقی دنیای بزرگیه و تا ابد میشه راجبش حرف زد. ما اینجا می‌خواهیم راجب ابعاد مختلف این جهان صحبت کنیم. بندهای مختلف سبک‌هایی مثل راک و متال رو معرفی کنیم و از جزئیات و حقایق تاریخی شون خبر دار بشیم. در سری اول مقالات گویاتر از کلمات به سراغ بند Evanescence رفتیم و آلبوم ها و فراز و نشیب آنها را در طول بیش از 20 سال برسی کردیم. با من علی موحدی و وبسایت دارک بلوز همراه باشید.
احساس می‌کنم همیشه باید غمگین باشم. احساس می‌کنم هنر من از اندوه من است و اگر غم نداشته باشم هنرم را از دست می‌دهم.
این‌ها قدیمی‌ترین جملات یکی از مشهورترین وکالیست‌های زن جهان راک مدرن است، یعنی Amy Lee از بند Evanescence.
جهان موسیقی و حتی جهان راک و متال، حس‌های مختلفی را برای ما تداعی می‌کند که بسیاری از آنها مشابه هم و بعضی بسیار خاص هستند. به طوری که از هیچ جای دیگری چنین حسی دریافت نمی‌کنید. ( می‌توان فضا و اتمسفر مایکل جکسون میان طیف تکراری موسیقی پاپ را نمونه ای از شاخص بودن دانست. ) و خب بند Evanescence برای بسیاری از عاشقان راک اوایل 2000s چنین بود. فضای عجیب و تاریک ترانه‌ها، تب و تاب و بی پروایی ریف‌ها و تم اندوهناک موزیک ویدیوها، اولین چیزی بود که از Evanescence برای علاقه مندان تداعی می‌شود.
آلبوم Fallen
بهتر است برای آشنایی بیشتر با این بند، از اولین آلبوم آنها که Fallen نام دارد شروع کنید تا فضای آهنگ‌های این بند و اصلی ترین ویژگی آنها را دریابید. مثل خیلی از بندهای معروف دیگر که ممکن است بین مردم فقط با یک آهنگ خاص شناخته شوند. چه بسا اسم آهنگ را بدانند و اسم بند را نه! مثل Sober از بند Tool یا Flying از بند Anathema.
ترک My Immortal برای این بند شاید شناسنامه‌ای ترین ترک آنها باشد که از قضا به نوعی زیباترین ترک‌هم هست و شما را شدیدا به شنیدنش (و مجدد شنیدنش) توصیه می‌کنم.
آلبوم The Open Door
این گروه اما سیر تحولاتی هم داشته و می‌توانید بسیاری از انواع صداها و جوهای مختلف را در آهنگ‌های این گروه کشف کنید. پیشینه کلاسیک Amy Lee و علاقه و تمرینات وی در زمینه پیانو و وکال حرفه‌ای در کنار غرش گیتار الکتریک، نشان از چند بعدی بودن فضای موسیقی آنها دارد. این چند بعدی بودن در آلبوم بعدی یعنی The Open Door و ترک Lithium به اوج می‌رسد.
کاور آرتی خاص با فضای نسبتا گوتیک و داشتن ترک‌های نوآورانه که شبیه آن کمتر شنیده شده بود، از نشانه‌های پویا بودن این بند و ارزشمند بودن آلبوم The Open Door است. هر چند می‌شود گفت این بند در این آلبوم و آلبوم بعدی(Evanescence) از نظر تکنیک پیشرفت چندانی نکرده اما ترک‌هایی چون Sweet Sacrifice یا Like You با خلق فضاهایی عمیق‌تر، این آلبوم را آلبوم ارزشمندی می‌کند.
ترک جالب دیگری که در این آلبوم وجود داشت ترک Lacrymosa بود که حدس می‌زنم به مزاق طرفداران حرفه ای موسیقی کلاسیک خوش نیامد! این ترک در واقع الهامی از سمفونی مرثیه اثر موتزارت هستش که با وکال Amy Lee همراه شده و با اینکه مشکلات زیادی از نظر تکنیک آوازی نداره ولی خیلی‌ها فکر می‌کنن این ترانه ابهت اصلی سمفونی موتزارت رو از بین برده. به هر حال حتما توصیه می‌کنم این ترک جالب رو بشنوید.
آلبوم Evanescence
آلبوم بعدی آلبومی بود به نام خود این بند که امها یا همان Evanescence نام داشت. شاید بتوان نوعی سکون و رکود یا نوعی بی رمقی در بعضی از ترک‌های این آلبوم مشاهده کرد. اما هنوز آن فضای پر شور و خاص داخل ترک‌های این آلبوم مشاهده می‌شود و هنوز هم در ترک‌هایی مثل Erase This یا Lost In Paradise می‌توان ترکیب جهان اندوهگین Amy Lee را با طعم پرشور آلترنیتیو راک احساس کرد.
نکته جالب دیگر ارتباط داشتن یکی از ترک‌های این آلبوم به قربانیان تجاوز است که طبق گفته خود Amy Lee ترک My Heart Is Broken با الهام از قربانیان این پدیده ساخته شده است.
آلبوم Lost Whispers
از سال 2011 تا 2021 در واقع هیچ مجموعه وسیع و بزرگ و کاملی از این گروه منتشر نشده، اما فعالیت های این گروه به روش‌های مختلف ادامه داشت. از انتشار آلبوم Lost Whispers به همراه چند ترانه اضافه زیبا مجموعه جالبی به نام Lost Whispers رو تشکیل می‌داد. که در ترک‌های انحصاری این آلبوم ما به طرز کامل شاهد شنیدن روح کاملا کلاسیک Amy Lee و به دور از هرگونه هیجان راک گونه هستیم. در ترک‌هایی مثل Breathe No More یا Missing که ما در این ترک‌ها کاملا به طور خالص و بسیار سنگین و آرام وارد فضای وکالیست این بند می‌شویم که توانایی ارتباط بدین صورت عمیق و ژرف با روح مخاطب در عین سادگی را می‌توان از شاخصه های ارزشمند بودن این بند دانست.
آغاز پروژه‌های شخصی
اتفاق جالب دیگری که در این بین افتاد، پروژه‌های شخصی و آهنگ‌های فردی Amy Lee و همچنین پروژه‌های کاور او بود. آلبوم هایی مثل Dream Too Much یا Recover vol 1.
Dream Too Much فضایی کاملا متفاوت با فضای Evanescence دارد. حالتی نسبتا مینی مال و ساده داشته و می‌توان حالتی مادرانه در این موزیک‌ها مشاهده کرد که باز نشان از تنوع و شاخصه‌های موجود در دنیای این بند می‌باشد. آلبوم Recover vol 1 نیز در واقع بازخوانی یک سری از ترانه‌های بندهای بزرگ توسط Amy Lee است که ما فرصت این رو داریم تا بیشتر با دنیای سلیقه موسیقی شخصی خواننده این بند و پیش زمینه های شنیداری Amy Lee آشنا بشویم.
کاورهایی از بندهای بزرگی مانند U2، Genesis یا Led Zeppelin افسانه ای که ترکیبشون با فضای مالیخولیایی و شخصی Amy Lee از آنها کاورهای با ارزشی می‌سازه.
آلبوم Synthesis
در سال 2017 ما شاهد تغییر سبک خیلی جالبی در این بند در آلبوم Synthesis بودیم. دور شدن از سبک رسمی و شناسنامه‌ای این گروه یعنی راک و رفتن به سمت موسیقی Synth با همراهی ترک‌هایی بی کلام مدرن کلاسیک در ما بینش فضایی کاملا متفاوتی را ایجاد می‌کرد. که به جهان شخصی Amy Lee بیشتر شبیه بود.
ولی در واقع قطعات غالبا همان قطعات پیشین بودند اما ادیت شده توسط سبک Synth و کلاسیک. که شاید بتوان گفت فضای ارجینال ترانه ها طعم خالص تری داشت. به هر حال شنیدن پیانو سولوها و ترک‌های انحصاری این آلبوم مانند Hi-Lo یا Imperfection را به شدت توصیه می‌کنم.
پویایی و همکاری‌ها
همچنین در راستای پویایی این بند می‌توان به برخی از همکاری‌های متعدد وکالیست این بند با گروه‌ها و هنرمندان دیگر صحبت نمود. از همکاری با بندهایی مثل Korn در اجرای ترک Freak On A Leash تا حضور در جشنواره موسیقی کانتری و اجرای آهنگی از Hank Williams. او همچنین با ویالونیست خوش استعداد و معروف Lindsey Stirling همکاری های جالبی داشته است مانند ترک Love Goes On And On. جالبه بدونید Lindsey Stirling مدت‌ها پیش یکی از طرفداران این بند و شخص Amy Lee بوده است.
یا حتی می‌توان به از ماجرای دعوی حقوقی این بند که به یک همکاری ختم شد صحبت کرد! دعوی که با گروه بریتانیایی Bring Me the Horizon سر قضیه کپی برداری به وجود آمد که در نهایت تصمیم بر آن شد در یکی از ترک‌های آلبوم این گروه یعنی one day the only butterflies left will be in your chest as you march towards your death (که اسم بسیار طولانی هم دارد!) با هم همکاری کنند و قضیه ختم به خیر شود.
همچنین در همکاری دیگری که با گروه ژاپنی Wagakki در ترک Sakura Rising اشاره کرد که این بار حتی می‌توان در این اثر Hip hop شرقی هم دید که واقعا یک تنوع جالب برای وکالیست این بند به حساب می‌آید.
و اما آلبوم آخر
خودش می‌گفت: « ما همه چیز را میکس خواهیم کرد ». اما حاصل این میکس چه بود و در نهایت ما شنونده چه ترک‌هایی بودیم؟
می‌توان گفت آثار تمام تقریبا دو دهه فعالیت بند در این آلبوم به صورت عصاره گرفته شده. از حس مغموم My Immortal تا فضای پر از یغمای Bring me to life و یا طعم الکترونیکی خاصی که از سال 2017 به موزیک‌های این گروه اضافه شده، همه در آلبوم The Bitter Truth که در سال 2021 منتشر شده دیده می‌شود. کاور آن برخلاف معمول حالتی عجیب و بیشتر شبیه کاورهای موسیقی رپ و پاپ سنتی شده است و از فضای گوتیکی آلبوم های قبلی از این منظر فاصله گرفته است و در آن ما زبان خواننده این بند رو در حال بلعیدن قرصی به شکل ایموجی ناراحت رو می‌بینیم. کمی خلاقانه ولی عجیب.
ولی در مورد فضای ترک‌ها نمی‌توان نظر نهایی داد. قطعا تنوع جالب صدایی و اتمسفری که در این آلبوم استفاده شده آن را آلبومی در خور شنیدن می‌سازد. ولی کیفیت تکنیکی و ملودیک پایین در خیلی از ترک‌ها باعث می‌شود نتوانیم این آلبوم را کمال و اوجی برای Evanescence بدانیم. ولی از سوی دیگر آلبوم از تنوع خوبی برخوردار بوده و در زمینه ترانه نویسی ما باز هم با ترانه‌های پر شور و جالب توجه طرفیم که همان غم واندوه همراه با فریاد و تنش در آنها مشاهده می‌شود و این حس برای Evanescence هیچ گاه تکراری نمی‌شود. حسی که بهترین مثالش Part of Me است.
حرف آخر
در کل می‌توان بند Evanescence و آلبوم ها و ترانه هایش را جزء قسمت‌های قابل توجه موسیقی آلترنیتیو شمرد. شاید آنها جزء شاهکارهای تاریخ موسیقی نباشند اما حس و حال مخصوص و کم نظیر آنها که در ترانه‌هایشان موجود است آنها را منحصر به فرد و بی جایگزین برای علاقه مندان می‌کند
در نهایت پس از تمام این حرف‌ها صحبت را با دعوت به شنیدن یکی از ترانه‌های زیبای این گروه یعنی Far from Heaven به پایان می رسانم.
دیسکوگرافی کامل بند Evanescence
آلبوم های شخصی Amy Lee
سایتتون عالیه